Ons lichaam is door de evolutie gestructureerd en gevormd, door een elevatie of hak onder je voet aan te brengen zorg je voor een disbalans. Je lichaam vind naadloos zijn nieuwe balans, maar niet zonder gevolgen. Wanneer je meerdere uren per dag op een elevatie staat moet je lichaam veel te lang met deze voor het lichaam vreemde krachten omgaan.

Voor 1 van de hier uitvoorkomende problemen moeten we naar de voeten kijken. Of meer specifiek naar de middenvoetsbeentjes. Met een beperkte kennis van natuurkunde kan zelfs ik me voorstellen dat op een helling van ijs de onderste laag als gevolg van de hogerop liggende sneeuw de meeste druk moet verdragen. Dit effect veroorzaak je door een verhoogde schoen ook voor je voeten. Op het moment dat je je hak verhoogd verklein je het draagvlak voor je lichaam. Waar dat eerst gelijk verdeelt werd over je voeten, vernauw je dat nu naar enkel de bal van je voet. Jouw voeten kunnen deze puntdruk niet heel de dag door verdragen, wat voor verzuurde, overbelaste spieren zorgt.

Het zorgt ook voor nog een lichaamsverandering. Wanneer je plat op je voeten staat (mits geen bijzonderheden) kan je met een rechte lijn de enkels, knieën, heupen, schouders en hoofd met elkaar verbinden. Deze symmetrie zorgt voor een evenredige en efficiënte kracht verdeling op de gewrichten en ruggengraat. Door een kunstmatige asymmetrie die de elevatie in de meeste hedendaagse schoenen met zich mee brengt, staat je lichaam die gehele tijd onder spanning. Logischerwijs is dat niet bevorderlijk voor lichaam aangezien je spieren en gewrichten rust nodig hebben. Door op een elevatie te lopen komt je lichaam te weinig aan deze rust toe en zal je de gevolgen van overbelasting voelen. Vermoeide voeten, zere enkels en knieën zijn beginnende kwaaltjes, maar deze kunnen omslaan naar langdurige blessures.

Ik hoop dat jullie wat aan mijn blog post hadden! Zo ja, laat een like achter en heb je nog vragen of opmerkingen kan je me altijd e-mailen of volg mij op Instagram.